PQV Heren 2 onderuit in Jump & Slide Park van Kratos ‘08
Nick, Peter en het aankomend talent Mark gingen direct naar de hal van Kratos ’08 in Tanthof. We speelden om 19.30u, dus geen wedstrijden om op te moeten wachten. De badmintonvelden werden snel omgetoverd in volleybalvelden en in toen al een warme hal mochten we de spieren en gewrichten gaan losmaken. Dat was dus niet zo moeilijk en de luchtvochtigheid nam al snel toe. Met een al aardig nat shirt pepten we ons op voor de eerste set. Peter en Mark nog even op de bank. We hadden dit keer dus weer de luxe van acht spelers.
We begonnen sterk en kwamen 0-5 voor. Niet lang daarna werd de eerste time-out door de tegenstander aangevraagd. Servicedruk was het toverwoord voor die avond, zoals aanvoerder Frank al snel terecht zei. We gingen voortvarend verder, de pass lag goed, de servicedruk bleef op peil met serietjes van soms 5 services en zo stond er al snel 16-25 op het bord. Het eerste punt was binnen.
Mark was er einde 1e set ingekomen en startte ook de 2e set op buiten. De tweede set was wat zoeken. Mark stond lekker te passen en kwam er verdedigend goed in. Zijn aanval was nog wat voorzichtig met vooral boogballetjes, maar ze kwamen aan de overkant. Ons blok en de verdediging hadden vervolgens wisselend succes. Het golfde op en neer en de servicedruk was minder. Aan de overkant werd die juist beter en zo kantelde het wedstrijdbeeld met 25-20 tot gevolg. Geen slechte set, maar net even teveel foutjes her en der.
De 3e set pakte we weer het initiatief. Wel begon het veld al wat gladder te worden en gleed er regelmatig iemand weg. Eerst twijfel je nog aan je eigen schoenen, maar als er meer gaan glijden, zelfs op praktisch nieuwe schoenen, dan is er echt wat aan de hand. Hoewel er vooral aan onze kant problemen waren, wonnen we toch de set met 18-25. Op voor de dubbele punten, zoals Ronald terecht opmerkte!
Wat mezelf betreft was ik het de 4e set even helemaal kwijt. Het begon met een verkeerd ingeschatte service die inderdaad zoals 2 medespelers al riepen “IN” viel. Ik gooide de bal tegen Nick aan en een punt later weer. Passend was ik ineens nergens meer, terwijl het best lekker ging die eerste 3 sets. We probeerden van alles, ik uit de pass, maar toen stond ik bevroren in het veld. Als ik passte was die iedere keer net te scherp of hij ketste af. Ook aanvallend ging het 2x mis. Kortom, door mijn persoonlijke fouten stonden we ruim achter. Diverse aardige PQV-ers vonden het niet terecht, dat ik de schuld (alleen) bij mezelf zocht, want het is toch een teamsport! Ik snap hun punt, maar je kunt als individu het toch aardig verknallen voor een team, en dat deed ik in die 4e set. Het is dat ik niet echt gewisseld kon worden met Mark en Coen op de bank, maar ik had het graag gewild. We verloren met 25-12, maar een hoopvolle Kerst werd het niet…
Uiteraard zette ik mezelf op de bank die 5e set en niemand die (gelukkig) protesteerde😉. Voordeel was, dat ik wat foto’s kon maken. We gingen echter bij de 8 punten weer naar de gladde kant van het veld. Het was nu echt bar en boos en ook mijn teamgenoten kwamen niet meer in hun spel. Bij 12-4 gleed Coen weg en hij was er helemaal klaar mee. De scheids was begripvol en gaf ons alle ruimte om de wedstrijd te staken. De tegenstander sputterde echter tegen, aangezien het nog maar om een paar puntjes zou gaan. Hoewel Coen gelijk had, het was gevaarlijk, was het alternatief om terug te komen voor een paar puntjes nou ook niet echt aanlokkelijk. We besloten daarom toch door te gaan (zonder Coen) en het werd uiteindelijk 15-7. Een nederlaag dus die voelde als onnodig, maar we waren vooral dankbaar dat iedereen heel was gebleven.
Mark had zijn eerste vlieguren gemaakt in Heren 2 en we hebben zeker de eerste 3 sets verdienstelijk gespeeld. Dat gaan we dan ook maar als positieve punten meenemen in de thuiswedstrijd tegen VOLEVO HS3 dat verrassend op 0 punten staat, terwijl hun 4e team op plek 1 staat. Saillant detail was, dat alle andere wedstrijden, behalve één dameswedstrijd, zijn afgelast die avond met als reden te gevaarlijke velden door de gladheid. Misschien wat zand strooien en beachen de volgende keer, want de temperatuur verhogen was duidelijk een aanpak die niet werkte.
Lennart