Zwaar weer in Scheveningen - voer voor een heldenverhaal
Veroveren we de zeven zeeën, of worden we weggespoeld door het wassende water? Onze kapitein is niet op het schip, maar de stuurman speelt zijn rol met verve en de crew is uitgebreid met Nick. Helaas heeft ondergetekende last van zijn schouder door het heftige dekzwabben en is er vooral voor de aanmoediging. Voor de helft van de wedstrijd. Overboord geslagen. Het schip gaat door!
Eerste set. We varen uit de haven, is er storm op komst? Grote golven liggen in het verschiet, maar we kunnen navigeren. We komen in de flow met een goede serviceserie en de wind ligt in de zeilen, maar het gaat op en neer. Kalinko komt intussen ook op stoom, en de zee roert zich. We slaan nog net niet om, maar moeten wel verstek laten gaan: 1-0 tegen, maar we waren wel in de buurt.
Ook de tweede en derde set, ruhring. Als onze pass goed loopt, kunnen we zelf onze aanvallen plaatsen en de controle houden. Dat levert punten op! Helaas laat Kalinko zich niet zomaar kennen. Rukwind brengt ons van de koers, en voor we het weten pakt Kalinko een zeemijl op ons, die we helass niet meer kunnen inlopen. Wordt dit dan toch kielhalen en met de pakken neer naar huis? De overlevering vertelt ons (want ondergetekende was al overboord geslagen, natuurlijk), nee!
Met de haven in zicht hervinden we onszelf (ga ik even van uit voor de goede orde), en we maken Kalinko FINAAL af! Met een prachtscore waar de legendes nog jaren lang over zullen doorgalmen vegen we de vloer met ze aan, over en uit, geen zeebenen meer om op te staan. Beduusd, afgedroogd en uitgeput verlaat Kalinko verbouwereerd het veld, overvallen door deze zwart-groene storm. Een punt tellen we bij, maar de mythe leeft voor: PQV is heer en meester van de vierde set, en leeft voort in de heldenverhalen van de 21e eeuw.
En ga me nu niet vertellen dat het niet zo ging in die laatste set. Het staat nu geschreven, dus het zij zo.
Erik